Nieuwsupdate Ingeborg en Roland

In Oost-Congo woedt al jaren een conflict, waarbij de M23-rebellen steeds meer gebied innemen. Voor Roland en Ingeborg die in de stad Goma wonen en werken, kwam dit steeds dichterbij. In januari waren zij in Nederland rondom de geboorte van hun jongste zoon, en werd ‘hun’ stad Goma binnen enkele dagen ingenomen. De impact was enorm: hevige gevechten, doden en gewonden, vernietigde infrastructuur en duizenden vluchtelingen zonder onderdak, water of voedsel.

Ze probeerden te horen hoe het ging met hun familie, vrienden en projecten en baden veel voor de situatie. Hun sterke verlangen was om niet van afstand toe te kijken. Voordat de stad werd ingenomen had Ingeborg een droom. In die droom waren ze als gezin in een huis bij elkaar en stormde het buiten verschrikkelijk. Het was de vraag of het huis waar we in zaten het zou houden. Roland keek naar buiten en zag onder een kar een kind schuilen, helemaal alleen. Hij stond op en zei ‘ik moet naar buiten’. Dat was nogal verontrustend vanwege de enorme storm. Toen Ingeborg wakker werd, vroeg zij zich af wat dit betekende en wat voor storm er zou komen. Een week daarna ontvingen ze het nieuws over Goma. Roland zei meteen: ‘ik wil erheen’. Hij kon hun projecten, kerken, alle jonge gelovigen niet aan hun lot overlaten in deze heftige situatie. Dit paste bij de droom die Ingeborg ontvangen had…

Roland is dus naar Goma gegaan. Hij is net terug van een reis van 3.5 week.

Terug in Goma

Roland reisde naar Goma en werd geconfronteerd met de harde en heftige realiteit van de oorlog. Op straat lagen overal lichamen, vrachtwagens reden af en aan om de doden weg te halen.

De verhalen zijn hartverscheurend. Gewonden werden binnengebracht in hun kliniek, terwijl buiten de gevechten nog doorgingen. Medische voorraden werden geroofd. Weerloze straatkinderen werden bedreigd, verjaagd en zelf neergeschoten.

Om de stad heen zijn al jaren grote vluchtelingenkampen van mensen die hun eigen dorpen ontvlucht zijn voor het geweld. Toen de rebellen de stad innamen besloten ze dat niemand mocht blijven, dat alle vluchtelingen terug moesten naar hun verwoeste dorpen – dorpen waar niets meer stond en waar het nog altijd niet veilig was – vernietigden ze de kampen en dreven de mensen opnieuw de onzekerheid in.

Hieronder een foto van vluchtelingen die vervoerd worden en een verwoest vluchtelingenkamp.

Van veel vluchtelingen zijn de huizen waar zij vandaan kwamen verwoest, hun land is ingenomen en in de gebieden waar ze vandaan komen woedt het geweld nog steeds. Bovendien ontbreekt het veel gezinnen aan de financiële middelen om terug te keren. Ze kunnen dus niet terug, maar ze kunnen ook niet blijven…

De duisternis, de angst en de wanhoop waren en zijn overweldigend.

Maar God…

“… maar Ik (Jezus) ben gekomen om overvloedig leven te geven.” Johannes 10:10b

Mede dankzij de enorme gebedssteun van jullie als achterban en andere gebedsvrienden hebben we Jezus licht en Leven te midden van deze duisternis kunnen zien en brengen. We hebben zoveel verhalen en getuigenissen om te delen.

Uzima Moses

Eén van de krachtige getuigenissen is die van Ugatusabe die vluchtte met haar vier kinderen en al dagenlang niets had gegeten…

Terwijl de rebellen de stad binnenkwamen hebben ze alle vluchtelingen kampen verwoest. De mensen die al twee tot drie jaar in kleine plastic tenten woonden, hadden niets meer en moesten rennen voor hun leven. Velen zijn daarbij omgekomen. Ugatusabe kwam met een groepje mede-vluchtelingen schuilen in een kerkje. Maar ook daar bleken ze niet veilig te zijn... er kwamen rebellen langs die hen bedreigden dat ze daar weg moesten, anders zouden ze vermoord worden! Roland ging bij hen op bezoek. Deze mensen zagen geen enkele uitweg meer. Ugatusabe was hoogzwanger en had vier kinderen, ze vertelde dat haar man gedood was. Ze had al dagen niet gegeten en was uitgedroogd.

Roland heeft deze vrouw en haar kinderen meegenomen naar hun kliniek. Daar is ze aangesterkt door voedsel en medische zorg en is zij vorige week bevallen van een gezonde zoon. Zij mochten hem een naam geven. Hij heet Uzima Moses. Uzima betekend leven.

De kliniek heet Uzima Tele, overvloedig leven naar de tekst uit Johannes 10:10. En Moses komt van de visie die ze hebben om kinderen in Congo die op wat voor manier ook bedreigd worden bij te staan en te zien opgroeien als leiders in God koninkrijk. De naam Uzima Moses betekent dus: leven (voor) Moses.

Bescherming over Kashongolere

Na de inname van Goma trokken de rebellen al vechtend verder zuidwaarts en naderden steeds dichter het dorp Kashongolere. In dit dorp woont veel familie van Roland en staat hun Mosesschool en een kerk die ze gestart zijn.

Ingeborg en Roland baden samen met vrienden intensief voor bescherming—voor het dorp, de school, de kinderen, de kerk en hun familie. Ze hadden sterk het gevoel dat ze specifiek moesten bidden dat de rebellen het dorp zouden overslaan. Terwijl ze verder baden, kregen ze het beeld van een verwoestende tornado die plotseling van koers verandert.

Die avond ontvingen ze bericht dat er hevige gevechten buiten het dorp waren uitgebroken. De dreiging was groot; het nieuws verspreidde zich dat de rebellen onderweg waren. In het dorp waren veel Congolese soldaten gestationeerd, wat leek te wijzen op een op handen zijnde veldslag. Maar de volgende dag kwam er een onverwacht bericht: de rebellen hadden het dorp bereikt, maar waren zonder slag of stoot doorgemarcheerd en hadden hun weg vervolgd. Wat een bijzondere gebedsverhoring en bescherming!!

Op twee plekken is wel land van Roland en Ingeborg ingenomen door rebellen, een gebedspunt is dus dat dit land weer terug bij hen zal komen. Het gaat o.a. om een stuk land waar eten werd verbouwd om op school de kinderen ontbijt te kunnen geven. De kliniek is op enkele kogelgaten na nog in goede staat en worden er vele mensen geholpen. Dankbaarheid overheerst voor bescherming van hun team, de school en de kliniek.

Roland bidt met enkele jongeren die op straat wonen

Hoe nu verder?

We houden jullie op de hoogte, Roland zal naar verwachting in mei weer teruggaan naar Congo en heeft plannen om trauma- en crisisrespons trainingen te geven aan de voorgangers en werkers die nu te maken hebben met vele getraumatiseerde kinderen en gelovigen na (en temidden van) deze golf van geweld.

De situatie in Congo blijft onvoorspelbaar, maar te midden van de chaos ziet het team hoe Gods licht doorbreekt. Blijf bidden voor bescherming, wijsheid en de voortgang van hun missie in deze moeilijke tijd.