Een van de teamleden van de India reis schreef:
Begin juli was het dan zo ver: met 6 personen in totaal vertrokken we naar India! Het land met de vele geuren, geluiden, lekker (pittig) eten, druk verkeer en veel mensen! Ruim drie weken lang bezochten we verschillende steden, projecten, kerken en mensen. Het doel: bidden, tot bemoediging zijn en er ter ondersteuning van de projecten van Stichting Forerunner.
Voor mij was een van de mooiste momenten om samen met anderen te gaan bidden in een bos. Er was een verkoelend windje :-), maar het was vooral een bijzondere plek omdat elke dag verschillende mensen daar 1-2 uur bij elkaar komen om te bidden. Wat een toewijding…! En wij mochten ze bemoedigen vanuit de bijbel, maar tegelijkertijd waren ze een groot voorbeeld voor mij!
En niet alleen op de plek in het bos leerde ik van de mensen uit de Indiase cultuur. Ik leerde ook van m’n broers en zussen die zoveel gastvrijheid boden qua eten, drinken en andere zorg. Hun inzet en toewijding voor anderen en voor het evangelie was bijzonder om te zien met name toen we verbleven in het kindertehuis in Rayagada.
Het heeft me stil gezet bij de vraag in hoeverre het volgen van Jezus mij iets mag kosten. Ik ben geboren in een ‘rijke en comfortabele wieg in het Westen’ en ik functioneer in een maatschappij waar het om jezelf draait. Het volgen van Jezus wil ik graag vorm geven, maar in hoeverre stap ik daarin uit m’n comfortabele zone? In hoeverre mag het mij werkelijk iets kosten? Deze uitdaging is in m’n leven, mede door de reis naar India, op scherp gezet en gaat eigenlijk rechtstreeks in tegen alles wat ik gewend ben en wat ik denk, wil of voel. Maar ik wil er in groeien; achter Jezus aan ook als dit betekent dat het me iets kost… Ik weet niet zo goed hoe ik dit gelijk concreet vorm kan geven, dus ik begin maar met oefenen door tijd in te leveren en net als Maria aan de voeten van Jezus te zijn. Ik zing niet voor niets dat dit de hoogste plaats is… (Opwekking 462) :-)
