Begin juli vertrokken we met een team van zes personen naar India. Na een weekend bij vrienden in Chennai waren we enkele dagen in Tirupati en Tirumala, een gigantisch tempelcomplex dat een immense geestelijke invloed heeft op India en daarbuiten. We hebben gebedswandelingen gehouden en met andere christenen in omliggende plaatsen en in het bos gebeden. God gaf ons een aantal profetische woorden en symbolische acties die we opgevolgd hebben om in de toekomst verdere doorbraak van licht en leven te gaan zien in deze donkere regio.

Vervolgens reisden we naar Nellore en Kavali om bij onze vrienden Sagar en Hephsibah op bezoek te gaan, te bidden en in kerkdiensten en andere bijeenkomsten te spreken, bidden en tijd met mensen te hebben. Het hele team werd daar flink ziek, zodat uiteindelijk vijf mensen korte tijd in het locale ziekenhuis terecht kwamen.

Sommige van onze vrienden uit Tirupati vertelden ons dat dit vaak gebeurt nadat ze veel voor (de god van) Tirumala hebben gebeden. We kregen van veel kanten mails en berichtjes van mensen buiten India die ons allemaal bijbelverzen en indrukken stuurden die hetzelfde zeiden: trek je wapenrusting aan, houdt stand, breek uit. Het was een eye opener voor ons: in alle drukte hadden we die eerste week niet veel tijd als team gehad om te bidden en bewust weerstand te bieden tegen de (tegen)aanvallen van de vijand. Sinds die week hebben we elke dag de morgen vrijgehouden voor aanbidding, gebed en teamtijd.

We vroegen God onze agenda aan te passen aan zijn plannen, en dat deed Hij: nadat we verder reisden naar de Jena familie en de kinderen van New Grace Home hoorden we bij aankomst in Raygada (Orissa) dat we niet naar de Kuvi dorpen in de heuvels mochten. Dit vanwege de gevaarlijke situatie met rebellen die enkele buitenlanders hadden gekidnapt en een andere situatie met buitenlanders die probeerden de stammen te helpen. Het was even een teleurstelling, maar bevestigde de indruk die we hadden dat we met name tijd met de 34 kinderen moesten doorbrengen. We hebben verschillende programma’s met hen gedaan, heerlijk gespeeld en hen vooral veel persoonlijke aandacht gegeven. Geweldig om hun blije gezichten te zien! Aan het einde hebben we over elk kind gebeden en de woorden opgeschreven. Johan en Joe hebben ook veel dingen voor de projecten kunnen bespreken met de Jena familie. Ongeveer 60 Kuvi gemeenteleiders kwamen een dag naar Rayagada, zodat we hen konden bemoedigen en met hen konden bidden.

Na opnieuw een lange reis terug naar het zuiden hebben we tenslotte een dag op een Bijbelschool onderwijs kunnen geven over gebed, wat warm ontvangen  werd. Terugkijkend is het zo mooi om te zien hoe we echt luisterend op reis konden zijn en hoe duidelijk God elk deel leidde. Honderden mensen zijn bemoedigd, hebben persoonlijk gebed ontvangen, projecten en plannen zijn doorgesproken, vrucht van eerdere reizen in voorgaande jaren was zichtbaar in de groei in geloof, karakter en aantallen van de gelovigen in de plaatsen die we (opnieuw) bezochten. We konden dan ook met een dankbaar hart afscheid nemen.

De laatste dagen hebben vier teamleden in en rond Delhi doorgebracht, terwijl Joe en Johan naar Mumbai zijn gereisd. Joe bleef nog een maand in India om bij verschillende organisaties en zendelingen op bezoek te gaan. Johan is vanuit Mumbai naar Afrika gevlogen.