Na een lange reis kwamen we aan in Rayagada. Het eerste wat me opviel waren de prachtige heuvels die de hele omgeving omvingen. Na aankomst in het hotel werden we gelijk geconfronteerd met het nieuws dat we niet de heuvels in zouden gaan, wat eerder wel de bedoeling was om de Kuvi stam te ontmoeten. Om de stammen in de heuvels te beschermen waren toeristen niet toegestaan in het gebied. Gemengde gevoelens van teleurstelling en opluchting kwamen boven, maar uiteindelijk wisten we allemaal dat we door dit gegeven meer tijd met de kinderen zouden kunnen doorbrengen. En uiteindelijk is dit heel goed geweest denk ik.

De dagen in Rayagada hebben we met z’n allen genoten van het warme gezin van Sarat en de vreugde van de kinderen. Elke dag zijn we een dagdeel met de kinderen bezig geweest door middel van liedjes zingen, bijbelverhalen vertellen, toneelstukjes opvoeren en spelen. Een van de gave dingen aan het met de kinderen zijn als een team, was dat iedereen een rol speelde. Samen met het team een programma leiden creëerde voor iedereen de mogelijkheid om een rol te hebben en zijn/haar talent te gebruiken.

Naast het feit dat we het als een team super gaaf vonden om bezig te zijn met de kinderen denk ik dat de kinderen het ook geweldig vonden dat wij er waren. Dat er een team was die aandacht voor ze had en van wie ze verschillende dingen konden leren. Uiteindelijk is de strekking van wat we hen hebben meegegeven dat de kinderen bij God mogen komen en een persoonlijke relatie met Hem mogen hebben. Naast de dingen die we ze hebben kunnen leren is het zo gaaf dat we ze ook hebben kunnen zegenen met nieuw speelgoed en dat we met z’n allen hebben kunnen genieten van spelen met elkaar. Het was mooi om te zien hoe de kinderen zo blij waren met de dingen die ze konden doen en hoe we daar zelf ook stuk voor stuk energie door kregen.

We zijn veel met de kinderen bezig geweest, maar we hebben ook een leidersmeeting gehad met de Kuvi leiders. We hebben verschillende leiders ontmoet en we (vooral Johan) hebben een rol kunnen spelen in het motiveren van de verschillende leiders.

Zoals ik hierboven heb geschreven, was het niet mogelijk om de heuvels in te gaan om de Kuvidorpjes te zien, maar er was wel een Kuvidorpje aan de rand van het gebied waar we wel mochten komen.  Die hebben we dan ook bezocht. We hebben een kijkje kunnen nemen in het huisje van een Kuvivrouw en het was gaaf om toch een beetje van de Kuvistam te kunnen zien. We hebben een kleine heuvel beklommen en hebben van het mooie uitzicht kunnen genieten.

Persoonlijk heb ik Rayagada als heel positief ervaren. Na een paar dagen met veel ziekte hebben we gelukkig nog kunnen geven. De warmte van het gezin, de vreugde en het enthousiasme van de kinderen en de passie van de evangelisten hebben ons ontzettend geïnspireerd.

Iris